Film boyunca çocuklukta yaşanan cinsel istismarın bireyin ruhunda nasıl yaralar açtığını , tüm yaşamını ne denli etkilediğini izliyoruz. Film aynı zamanda cinsel istismar konusunda toplumun, ebeveynlerin, hatta hukuk sisteminin yanlışları eleştiriyor.

    Filmde ebeveynlerin çocuklarını emanet edecekleri kişileri dikkatli seçmeleri gerektiğine, çoğu zaman cinsel istismarın güvenilen ve yakın çevreden kişiler tarafından uygulandığına dikkat çekiliyor. Ailelerin çocuklarıyla sağlıklı iletişim kurmaları gerektiği, gün içinde yaşadıkları olayları aileleriyle paylaşmaktan çekinmemeleri için güveniler aile ortamının öneminden bahsediliyor. İstismara uğramış çocuğun ailelerine verdikleri gizli ipuçları gösteriliyor. Ve çocuğunun cinsel istismara uğramış olduğunu öğrenen ailelerin bu olayı gizlemek yerine suçluların cezalandırılması ve çocuklarının psikolojik destek almaları için çabalamaları gerektiğine vurgu yapılıyor. Toplumun bu konudaki yanlış tutumları da irdeleniyor.

Yaklaşık 1 saat 45 dakikanızı alacak bu filmin, tüm psikolojik danışmanlara,psikolojik danışman adaylarına, bu günün ve geleceğin ebeveynlerine, cinsel istismar konusunda katacak bir şeyleri var. İyi seyirler.

                                                                                                  Büşra SERTKAYA

     Nasıl olur da, bu memlekette otuz beş cinsel taciz vakası gerçekleştiği halde bir mağdur bile şikâyette bulunmaz? Bunun sebebi nedir? Sebebi; kurbanın ve kurbanın ailesinin itibarını korumak amacıyla akrabaları arasındaki ve çevredeki itibarlarını korumak amacıyla suçlunun yanında yer alarak suçu örtbas etmeleridir. Neden ve hangi adla mağdur edilen bir kimse yıllarca kendisinden nefret ederek yaşamaya razı olmalı hem de sesini çıkarmamalı ve hiçbir yere şikâyette bulunmamalı? Neden? Doğduğumuz andan beri kulağımıza sürekli söylenen sözlerden olabilir mi? "Şşş! Sessiz ol! Sakin!" "Kızlar bağırmaz." "Kızlar çığlık atmaz."

 — Kızlar Bağırmaz